Rezzan Alavant
Benim dört yaramaz, gün ağarmadan uyandıkları için; ben de erkenden onlarla birlikte uyanmaya alıştım çok uzun zamandan bu yana…
Evdeki diğer insangiller uyanana kadar ben, kediciklerimle sabah sevişmesinden sonra, iki saate yakın haber sitelerini ziyaret eder, yedi-sekiz köşe yazısı okur, sosyal medyada turlar, arkadaşlarımın paylaşımlarına bakar; güne öyle başlarım…
O sabah da aynı rutin ile başladı.
Sevgi seansımız bittikten sonra; birkaç köşe yazarı okudum takip ettiğim sitelerden… Manşetlerdeki haberlere göz attım.
Gündem çok ağır!..
Güne negatif yükleme ile başlamamak adına daha fazla köşe ve haber okumadan Facebook’a girdim önce…
İlk karşıma çıkan paylaşım HAYTAP’tan …
Bir video paylaşmışlar…
Adı Türkiye’de köpek olmak…
Böyle başlıyor video; siyah ekran üzerine yazılmış 3 kelime ile… “Türkiye’de Köpek Olmak”
Sonra şöyle devam ediyor…
“Türkiye’de köpek olacak kadar şanssızsanız yaşamınız büyük ihtimalle şu şekilde ilerler: Petshopta ya da sokakta gözlerinizi açarsınız. Satın alınıp hediye edilirsiniz. Kısa sürede sıkınılıp, terk edilirsiniz. Kısırlaştırılmazsınız. Sayınız arttıkça ormanlara, barınaklara bırakılırsınız.”
Yazılar bir bir ekrana gelip giderken, bir yandan da konu görseller ile destekleniyor…
Petshoplarda satılan, ölen, sevgililer günü vb günlerde hediye olarak alınan kedi ve köpek haberlerinden kupürlere yer veriliyor…
Sabah sabah bütün ruh halim alt üst olmuş vaziyette, yataktan kalkıp; salonda bir köşeye ilişiyorum.
Ve…
Ekrana gelen bir başka yazı diyor ki; “Türkiye’de ölmez, telef olursunuz. Ya da sokağa düşersiniz.”
Yazı kalktıktan sonra, ekrana gelen görüntü pek kaliteli değil. Büyük olasılıkla cep telefonu ile çekilmiş…
Gördüklerim karşısında elim, ayağım sinirden titriyor artık…
Bitkin durumda, bir deri bir kemik kalmış bir sokak köpeğini bağladıkları bir ip marifeti ile iki cani adam sürükleyerek çöp arabasına atıyor… Sonra da aracın çöp öğütücüsü çalışıyor.
Artık kendimi çok beter kötü hissediyordum. Hiçbir şey yapamıyor olmanın yarattığı acizlikle hüngür hüngür ağlamaya başladım..
xxx
Ağlamama anlam veremeyen Beşir ile Pascal dizimin dibinde, gözlerini bana dikmişler; merakla beni izliyorlar… Daha fazla huzursuz olmasınlar diye, kendimi susturmaya çalışıyorum ama; nafile…
xxx
Videoya konu olan zavallı sokak hayvanlarının uğradığı işkence bu kadarla da sınırlı değil. Sonraki sahnede başka bir kaç cani, bu kez sokakta yaşayan köpeklere zehirli yiyecek atıyorlar ve çırpına çırpına can veriyor gariplerim.
Ve video “Köpek efendi istemezdi, efendi köpeğin dünyasını yıkmasaydı eğer” mesajı ile son buluyor…
xxx
Diyeceksiniz bunlar zaten bildiğimiz şeyler, neden bir daha anlattın ki..
Anlattım ki; hep tetikte duralım, dikkatimiz dağılmasın… Bu işkencelere, bu katliamlara sessiz kalmayalım.
Çünkü: Bu canilere çok ağır cezalar verilmedikçe; maalesef bunlar aynı cinayetleri işlemeyi sürdürüyorlar…
Çünkü: Petshoplarda hayvan satışı yasaklanmadıkça, maalesef bu canlar mal gibi satılmaya, terk edilmeye devam ediliyorlar..
Çünkü: Biz çocuklarımıza hayvan sevmeyi öğretmedikçe, dünya daha çekilmez bireylerin istila ettiği bir cehennem olmayı sürdürüyor…
xxx
Hıçkırıklarım eşimi de uyandırmıştı…
İnsanlığımdan utanarak; kahvaltı hazırlamak üzere mutfağa geçtim..
