Ajan Brian
Dün gece, sevgili insanlarım ölmüş, bir kısmı da yaralanmış.
Yer Ankara‘ymış. Zaman gecenin karanlığı….
Ne oldu diye sordum. Ekiptekiler terör saldırısı dediler…
Terör saldırısı ne demek diye sormadım çünkü, herkes üzgün, kimileri kızgın…
Kötü bir şey olmasa, benim güzel çalışma ekibim bu kadar üzülmezdi. Terör ne hala bilmiyorum. Tüm canları öldüren kötü bir şey sanırım.
Çünkü daha önce duymuştum, Roboski’de benim katır dostlarım ölmüştü. Demek ki, tüm canlar bu kötü olaylarda ölüyor.
Kuş arkadaşlarımın seslerden korkup, bazılarının yere düştüğünü söylemişlerdi bir keresinde de. Belki de dün akşam da düştüler yükseklerden.
Acaba başka hangi dostlarım zarar gördü dün akşam?
Sokaktaki arkadaşlarım ve ben ölümü iyi biliyoruz aslında.
Daha önce yazmıştım: “Kimimiz soğuktan donarak, kimimiz bir lokma yemek bulamadığımız için açlıktan, kimimiz arabaların, motosikletlerin ardında sürüklenerek, kimimiz zehirlenerek, kimimiz kurşunlarla, kimimiz işkenceyle, kimimiz nedensiz yere savrulan bir tekme ile henüz doğmamış çocuklarımızla birlikte, kimimiz asılarak, kimimiz kör bir kuyuya atılarak, kimimiz kuş uçmaz kervan geçmez yerlere terk edilerek, kimimiz kısırlaştırılmak üzere sokaklardan alınıp bilinmezlere götürülerek… Öldürülüyoruz, o kadar çok yaşamak isterken, yaşamayı hayvan gibi severken” diye.
Şimdi bir de terörden mi öleceğiz?
Hem de insan canlarımla birlikte…
Anlayamadığım şeyler var sanırım…
Haberleri izliyorlar şimdi. Sevgili insanlarım haberlerde hep rakamlar söylüyorlar. “26 kişi hayatını kaybetti, 61 kişi yaralandı” falan.
Kaç tane arkadaşımın öldüğünü söylemiyorlar.
Ben de benim insanlarıma sordum. Onlar da bilmiyorlar. Üzüldüm, çok üzüldüm… “Yanlış anlamak” diyor insanlar, öyle bir şey yapmayın. Ben hayatını kaybeden tüm canlar için üzüldüm…
“Bize bakan, evini paylaşan, bizi seven ve bizim çok sevdiğimiz canlar da ölmüş müdür acaba?” diye de sordum.
Belki de hayatını kaybeden canlar arasında evinde hayvan dostlarım olanlar da vardı. Onlar en sevdikleri dostlarını kaybettiler. Bir de onlar adına üzüldüm.
Hep birlikte sevgiyle yaşayalım derken, neden böyle oluyor?
Neden insan canlar savaşıyor?
Ben soruyorum, kimse cevap vermiyor…
Bu gün üzgünüz, ama yine de çalışıyoruz. Yine de bir şeyler yapmaya çalışıyoruz.
Böyle bir şey yazma dediler bana. Belki insanlar yanlış anlarmış. Oysa yazmam gerektiğini düşündüm, ayrım yapmadan yazdım.
Çünkü biz hayvanlar ayrım ne bilmeyiz. Can biliriz…
Ve bütün canlar için üzülürüz.
